Iedere dag start ik met tien minuten schrijven met de hand. Dat doe ik om mijn creatieve stroom gelijk de ruimte te geven. Maar wist je dat je met schrijven nog een stapje verder kunt gaan om je te verbinden met je innerlijke stem? In deze blog lees je wat het effect is van schrijven met je andere hand en geef ik je een oefening hoe je dit kunt doen.
Free writing voor inspiratie
Eerst terug naar de basis van free-writing: bij free-writing schrijf je vrijuit. Het is een vorm van schrijven waarbij je volgt wat er op dat moment in je op komt. Je denkt niet na over wat je schrijft, volgt geen regels en schrijft niet voor een ander. Je zet een wekker of spreekt met jezelf af hoeveel bladzijden je wilt schrijven. Vervolgens ga je van start. Behalve continue blijven schrijven heb je geen doel. Of wacht, dat is niet helemaal waar. Het idee van free-writing is namelijk om ruimte te maken voor je creativiteit. Om jezelf al schrijvende beter te leren kennen en zo bijvoorbeeld te achterhalen waar het volgende hoofdstuk van je boek over mag gaan. Of over welke onderwerpen jij je volgende blogs kunt schrijven. Door free-writing leer je beter luisteren naar je innerlijke stem, wat die je ook maar wil vertellen.
Door de schrijfstroom op gang te houden, verwijder je langzaam maar zeker de lagen rondom vraagstukken of overtuigingen. Zo kom je uit bij wat zich onder die lagen schuilhoudt. Je pelt als het ware de ui af. Met iedere alinea die je schrijft, merk je dat je dichter bij je kern uit komt.
Zelf schrijf ik altijd direct na het opstaan. Als ik wakker word, zet ik een kopje koffie en dan pak ik mijn pen een schrift. Soms komt er een herinnering aan een droom omhoog, soms komt er een idee wat ik die dag wil uitwerken en soms mijmer ik door over een gesprek van de vorige dag.
Wil je meer weten over de effecten van schrijven met de hand en waarom het zo fijn is? Lees dan ook dit artikel eens: Schrijven met de hand: een must do voor meer creativiteit.
Schrijven met je andere hand
Zodra je met je andere hand gaat schrijven (dus niet je voorkeurshand), boor je als het ware een diepere laag in het free-writen aan. En dat is heel gaaf! Oké, eerlijk is eerlijk: in eerste instantie is dat vooral oncomfortabel en irritant. Maar daarna wordt het vooral bijzonder, ik beloof het.
Grofweg gebeuren er twee dingen zodra je met je andere hand gaat schrijven. De eerste sensatie die je ervaart is lichamelijk ongemak. Als je een pen of potlood oppakt met de hand waar je normaal niet mee schrijft, voelt dat gek (probeer het maar eens). Het is onwennig en het geeft de impuls om je pen gauw weer in je andere hand te plaatsen. Als je die impuls weerstaat en daadwerkelijk begint met schrijven, wordt het ongemak groter. Dit komt omdat je de motoriek van het schrijven met deze hand niet eigen hebt gemaakt. Het schrijven gaat langzaam en slordig - misschien zelfs onleesbaar.
Omdat we zó gewend zijn dat schrijven functioneel moet zijn en snel moet gaan, ervaar je ook weerstand. Er zitten gedachten in je hoofd die je uit wilt schrijven en nu ineens gaan je gedachten sneller dan dat je kunt schrijven.
Hé...wacht eens even. Zou daar de sleutel van deze oefening liggen?
Je lichaam kan je geest niet bijhouden, maar omdat je prioriteit hebt gegeven aan de lichamelijke activiteit (schrijven met je andere hand), zullen je gedachten zich aan moeten passen. En dat zijn die gedachten natuurlijk niet van plan. Die blijven doorgaan en maken het je moeilijk om je aandacht bij het schrijven te houden. Als je vervolgens tóch blijft schrijven, merk je dat je in een zachtere laag bij jezelf terechtkomt. Door het trage tempo neemt de stroom aan gedachten af en lijkt het alsof je langzaam maar zeker in een meditatie terechtkomt.
Een oefening voor schrijven met je andere hand
De hoogste tijd voor een oefening. Doe deze oefening op het moment dat je enige ruimte in je agenda hebt. Dat hoeft geen uren te zijn, maar het is fijn als je in ieder geval een half uur voor jezelf hebt.
- Ga zitten op een plek waar je niet gestoord wordt, zet fijne muziek op en steek eventueel wierrook aan.
- Pak een vel papier en plaats een pen in je niet-dominante schrijfhand.
- Zet een wekker op tien minuten.
- Sluit je ogen en adem een paar keer diep in en uit.
- Zodra je je ogen weer opent, schrijf je boven aan je vel papier de vraag 'Hoe voel ik me?'.
- Gebruik de komende tien minuten om dat wat er in je opkomt van je af te schrijven. Hou je pen op het papier.
- Maak je geen zorgen als dat wat er komt niks met de vraag te maken heeft. Blijf schrijven en laat de woorden toe die zich aan jou willen laten zien.
Deze oefening kun je zo vaak doen als je wilt en je zult merken dat hoe vaker je het doet, hoe makkelijker het voor je wordt om door de weerstand te bewegen.
Hoe werkt het eigenlijk?
Misschien wil je weten hoe deze oefening werkt en wat deze oefening zo fijn maakt. Ik ga een poging doen om dit aan je uit te leggen. Weet dat ik geen neurowetenschapper ben en dit met je deel vanuit mijn eigen ervaring en een eigen dieper weten.
Onze hersenen bestaan uit twee delen: de rechter hersenhelft en de linker hersenhelft. Beide delen hebben hun eigen functies, al is dat onderscheid tussen die functies bij linkshandigen minder scherp. De hersenhelften van linkshandigen zijn namelijk minder lateralistisch (gescheiden van elkaar in functies) dan bij rechtshandigen.
Een paar voorbeelden waar je rechter hersenhelft je bij helpt:
- Verbeelding
- Mogelijkheden zien
- Je gevoelswereld
- Ruimtelijke waarneming
- Maakt ruimte voor impulsiviteit
Je linker hersenhelft heeft weer andere functies. Deze kant van je brein helpt je bij:
- Logisch redeneren
- Taal
- Kennis
- Strategie
- Feiten
Beide hersenhelften sturen het tegenovergestelde deel van het lichaam aan. Dat betekent dat de rechter hersenhelft de linkerzijde van je lichaam aanstuurt en vice versa.
De linker hersenhelft gebruiken we sterk als we zowel met taal als met motoriek bezig zijn: bij schrijven dus. Maar als je met je andere hand gaat schrijven, lijkt het alsof je deze hersenhelft omzeilt (je gebruikt hem natuurlijk wel, anders zouden er geen woorden op papier komen). Tijdens een activiteit die normaal gesproken zo wordt gedomineerd door je linker hersenhelft, maak je nu ruimte om ook de andere hersenhelft erbij te betrekken.
En daardoor ontstaat er iets bijzonders, iets wat we eigenlijk niet zo kennen. We combineren the best of both met elkaar en creëren daarmee een lijntje met een bron die zich diep binnen in ons schuilhoudt.
Hoe het kan? Mijn hypothese is dat als je als rechtshandige - door de pen in je linkerhand te nemen - je linker hersenhelft (ratio) een toontje lager te laten zingen en je meer verbindt met je rechter hersenhelft (gevoel). Maar voor deze theorie durf ik mijn hand (welke dan ook) niet in het vuur te steken, omdat dit bij linkshandigen niet op gaat! Tenzij die aansturing van motoriek en taal zich bij deze groep niet in de tegengestelde lichaamszijde uit, maar in dezelfde. Of misschien heeft het wel te maken met dat de twee hersenhelften anders met elkaar samenwerken dan bij rechtshandigen. Of... ik weet het niet.
Hoe het ook zij: voor deze oefening is een diepgaand begrip niet nodig. Het werkt! Zowel bij links- als rechtshandigen zorgt schrijven met je andere hand ervoor dat je je verbindt met jouw bron van inspiratie. En mocht je je toch af blijven vragen waarom het zo fijn is om met je andere hand te schrijven, schrijf die vraag dan eens op (inderdaad, met je andere hand) en blijf tien minuten je gedachten over deze vraag opschrijven (yep, ook weer met je andere hand).
Laat je me weten wat het antwoord is?
