Sprongetje

[drop_cap]Veel van mijn vrienden hebben inmiddels kinderen. Mijn zussen ook. Vandaar dat ik goed bekend ben met het fenomeen ‘sprongetje’. Ik leg het even uit. Een sprongetje is een periode die kinderen doormaken, waarin ze van de ene fase naar de andere gaan. Van welke fase naar welke fase, dat is vaak niet precies bekend. Het sprongetje gaat gepaard met veel bombarie. Schreeuwen, schoppen, huilen, niet slapen. Dat soort dingen. Ouders van nu beschrijft een sprongetje als een mentale groeispurt.[/drop_cap]

Ik zit ook in een sprongetje.

Mijn mentale groeispurt kenmerkt zich door vasten, barefoot walking, meditatie, shotjes appelcider met kurkumapoeder in de morgen, kleimaskers op mijn knie in de nacht. Etcetera. Omdat ik in mijn sprongetje zit, heb ik me van de kerst dit jaar niet zoveel aangetrokken. Er was hier in de omgeving waar ik nu zit ook weinig wat me herinnerde aan de kerst. Totdat ik laatst weer eens in een Lidl kwam. Na zes weken geen supermarkt te hebben gezien, zoog deze winkel me naar binnen. Ik kocht chips en zo. Volgens mij hoort dat ook bij het sprongetje.

Prikkelarm

Het is bijzonder, hier in deze vallei. Ik denk dat iedereen die hier komt, en een tijdje blijft, in een sprongetje terechtkomt. Pas hier merk ik hoe vol mijn leven zat met prikkels. Ik ben hier geweldig moe. Eerst maakte ik me er zorgen over. Maar toen bedacht ik me dat het natuurlijk gewoon bij de periode van groei hoort hoort. Ik ga van de ene fase naar de andere fase. Van welke fase naar welke fase, dat weet ik niet precies.

Wat ik weet, is dat de nieuwe fase leeg is. Althans, leger. Armer in verwachtingen en overtuigingen. Voor ik vertrok, had ik verwachtingen van deze reis. Er bestond een beeld in mijn gedachten over hoe het zou worden. Of meer hoe ik het zou willen. En ook hoe het zou moeten zijn. Eén van mijn overtuigingen was, dat ik niet te veel verwachtingen zou moeten hebben.

Op een leeg 2019

Over een paar dagen week geef ik Weinsberg wat klopjes op z’n schouder en trap hem weer op z’n staart. Ik laat deze groene oase achter me. Het was een heerlijk warm bubbelbad. Ik kon me verliezen in mijn sprongetje en ondertussen leerde ik fijne warme mensen kennen. En nu maak ik een sprongetje naar het nieuwe jaar, 2019. Ik rij verder naar de zuidkust van Europa en neem tijd om wat verhalen uit deze vallei op te schrijven. Het waren soms net sprookjes. Vanavond proost ik op deze beweging. En ga ik aan de slag met mijn Portugees. Feliz Ano Novo. Ik wens jullie allemaal een fantastisch leeg nieuw jaar. Zonder teveel verwachtingen, plannen of overtuigingen. Met ruimte voor dat wat zich aandient.