Hoe een rat nieuwe deuren opent | Een rat in de camper
12 januari 2021 
6 min. leestijd

Hoe een rat nieuwe deuren opent | Een rat in de camper

Een paar weken geleden reed ik met mijn camper de berg van El Chaparalle op om me terug te trekken in een huisje. Even een tussenstop van het camperleven. Een warme douche, stromend water, een w.c. die niet geleegd hoeft te worden. Gewoon even fijn. Ook een mooi moment om de camper eens uit te kammen. Ik had niet verwacht dat ik met deze grote schoonmaak een rat in de camper zou krijgen.

Het oude loslaten

Zeker rond de jaarwisseling is het fijn om aandacht te besteden aan het loslaten van het oude en om het nieuwe te verwelkomen. Ik deed dat hier in Spanje onder de volle maan met een fijn ritueel. Dat wat ik niet mee wilde nemen naar 2021, verbrandde ik. Eén van de belangrijkste dingen voor mij om los te laten in 2020 was mijn contract bij de hogeschool. Na een dienstverband van tien jaar, is het nu echt tijd om deze vorm van zekerheid los te laten. Dit hing natuurlijk al een tijdje in de lucht.

Verbrandingsritueel

En wat ook al een tijdje in de lucht hing, was de geur van rattenpoep.

Hoe er een rat in de camper kwam

Mijn grote schoonmaak ging samen met het openen van de deur alle ramen. Heerlijk, de frisse wind van de zee en de berglucht door de camper.

En ook al leer ik mezelf nog iedere dag beter kennen in mijn groeiproces, tijdens deze schoonmaak was ik even vergeten dat ik een laks mens ben. Zo’n mens die dan ’s avonds denkt: ‘Ach, ik doe morgen alles wel weer dicht. De frisse lucht van de nacht is ook fijn.’

Het geluid van een rat

De volgende dag toen ik mijn schoonmaak voort wilde zetten, hoorde ik een geluidje in de camper. Zo bij het logeerbed, tegen het plafond aan. Mijn eerste gedachten was dat er een vogeltje vast zou zitten. Dit gebied van Spanje is namelijk een grote trekpleister voor vogels en ik dacht… het arme zieltje!

Met een lichte spanning in mijn lijf liet ik het logeerbed naar beneden zakken, in afwachting van een vogeltje wat zich bevrijd zou voelen.

Maar er gebeurde niks.

Rat in de camper

Ik keek eens rustig om me heen in de camper en al gauw kwam ik tot de conclusie dat het vogeltje geen vogeltje was, maar een knaagdier. Overal lagen poepjes, gele pluisjes van een aangevreten tennisbal en op het trappetje naar het bed vond ik opengereten koffiepakken.

No good.

De rat en heimwee

Ik trok me terug uit het rampgebied en werkte een strategie uit om de rat (eerst dacht ik nog dat het een muis was) te elimineren.

En terwijl ik daar zo mee bezig was, kreeg ik heimwee.

Heimwee is iets geks, want waar had ik dan heimwee naar? Dat vroegen vrienden mij. En dat is geen makkelijke vraag om te beantwoorden. Ik zette één van de creatieve technieken in die ik laatst heb geleerd: schrijf je vraag op met je schrijfhand en beantwoord hem met je andere hand.

Stilstaan in Tarifa

In deze oefening kwam ik uit bij de pijn in mijn voet en dus helemaal niet bij waar ik dacht dat het om ging. De pijn aan mijn voet begon twee jaar geleden, hier in Tarifa. Ik weet het nog goed, het was op een dansavond zoals ik toen in deze blog beschreef. En de afgelopen twee jaar heb ik altijd gedacht: mijn voet wil me tot stilstand brengen.

Luisteren naar je pijn

Tijdens de creatieve oefening maakte ik deze tekening. Wat zie jij?

Ik zag een voet tegen het hoofd van een vrouw aan. En ik dacht, mag ik misschie gewoon simpelweg luisteren naar mijn voet en me hier in Tarifa tot stilstand laten brengen? Hierover gauw meer…!

Een rat vermoorden

Terug naar de rat in de camper.

Een paar dagen geleden werd ik wakker en zag ik dat er was gegeten van het gif (ik weet dat er veel te zeggen is over het gebruik van gif…: ik kies bewust). Met nog één week in het huisje te gaan, begint de tijd te dringen. De rat moet eruit, want anders ga ik er niet in. Een knagend ratje tijdens de nacht… no way.

Mijn hoofd had bedacht om niet de berg af te gaan tijdens mijn tijd in het huisje hier, maar de rat in de camper deed me anders beslissen. De strijder in mij kwam los en ik voelde een energie om de rat uit de camper te jagen.

‘Tienes un cuchillo?’ (‘Heb je een mes?’)

Ik ronkte de motor aan, zette de verwarming hoog en reed al toeterend en hobbelend de berg af. Het was gedaan met de rust in het nest! In Tarifa besloot ik nog wat extra valletjes te kopen en nieuwe wierook. Poep ruikt niet lekker.

En omdat ik nu toch in het dorp was, deed ik ook een bezoekje aan de stofzuiger bij het tankstation. Ik was lekker in mijn schoonmaak bui en opende de klep van de bank. Ik wist dat daar veel poepjes lagen.

De paniek sloeg me om het lijf toen ik daar in een hoekje een ander paniekerig wezen zag zitten… daar, naast de schakelaar van het elektra zat een rat. Een echte dikke rat met zo’n lange staart.

Rat in de camper

Flight, fight or freeze.

Ik begon met freeze, geloof ik. Toen flight, een stap terug de camper uit. Toen fight, kijken. Terug naar freeze: nadenken. Flight, de camper weer uit. Nadenken. Het enige wat in me opkwam, was het mannetje van het tankstation. Samen met google translate bedacht ik een Spaanse zin over hulp en rat. Hij liep met me naar de camper en nam een bezemsteel mee. Het mannetje zag de rat, schrok toen hij zag hoe groot hij was en vroeg of ik een mes had.

Die had ik.

Dus daar stond ik dan. Buiten, naast de stofzuiger, een Spaanse man in de camper en een piepend geluid op de achtergrond.

Iets in mij was blij, een ander deel in mij wilde overgeven en weer een ander deel voelde zich intens schuldig. Tegelijkertijd voelde ik: dit is mijn huis. Mijn veilige plek, mijn haven. Deze rat is in mijn huis. Ze draagt ziektes met zich mee, vreet aan de kabels van mijn camper, plast en poept over mijn eten. Nee, stop. Tot hier en niet verder.

Stand your ground

Mijn 2021 gaat over vertrouwen, acceptatie en stabiliteit. Ik laat de hogeschool achter me en ga verder als coach en webdesigner 🎉. Voor het eerst in dertig jaar koppel ik mezelf officieel los van het onderwijssysteem. Wauw! Dat vraagt om een stabiele basis en vertrouwen in mezelf. Daar werk ik aan, iedere dag opnieuw. Een proces waar ik zo dankbaar voor ben.

En opnieuw dacht ik aan het verhaal ‘Is het geluk of is het pech?’. Want de rat maakt me bewust van ‘stand your ground’. Opkomen voor mijn eigen ruimte, mijn eigen ideeën, mijn visie. Gedurende mijn tijd in het onderwijs lukte me dat nog niet altijd goed. Ik was jong en onzeker. Dat ben ik nog steeds allebei 😉

Maar iets ouder en ook weer iets zekerder. Leven is groeien, zo simpel is het! En groeien is spannend, want ook al is dagelijks naar de zonsondergang kunnen kijken bij de oceaan te gek (!!!)… de keuzes die ik maak, brengen me ook in contact met diepere angsten.

De angsten aankijken

De angst om geen geld te hebben, om te falen, om ‘zonder’ (wat ook maar) te komen zitten borrelt omhoog. Deze angst ken ik niet, want zolang ik me herinner, werd er elke maand geld op mijn rekening gestort. Van zakgeld, naar kleedgeld, naar studiefinanciering naar loon. Ik ben dol op financiële zekerheid. En daarom zal ik ook deze nieuwe opkomende angst aankijken.

Dat begint met het boeken van een nieuw plekje om te verblijven. Want een nieuwe plek boeken betekent geld uitgeven. Het is goed besteed geld, want ik verplaats me dit weekend naar een studio in een oud klooster uit 1628. Dit juweeltje houdt zich verscholen in het oude centrum van Tarifa, daar waar mijn liefde voor Tarifa twee jaar geleden begon.

Waar gaat jouw 2021 over?

Het leven is zó rijk. Je hoeft het alleen maar te zien. Dat meen ik echt. Het is zo makkelijk om je mee te laten slepen door zorgen. De ratten namen mijn gedachten over.

Maar ze brengen me ook meer in contact met de plek waar ik ben. Ik hou me niet langer verscholen in mijn camper, maar ontdek nieuwe plekken. En daarmee openen ze nieuwe deuren voor me en geven ze me het bewustzijn dat het altijd goed komt. Ook al zit je in de shit, letterlijk of figuurlijk.

Hoe is jouw 2021 begonnen? Comment hieronder of laat op social media van je horen 🙂 Ik ben benieuwd!

X

Over de schrijver
Na zo'n drie jaar door Europa te zijn getrokken in mijn eentje in mijn camper, is het voor mij helder: het is mijn taak om verhalen over bewustzijnsontwikkeling en groei de wereld in te brengen. Dat doe ik samen met bewuste ondernemers die zich inzetten voor het ontwikkelen van het collectieve bewustzijn en onderdeel zijn van een stimulerende community. In deze blogs deel ik mijn persoonlijke verhaal over groei.
Kim
Door

Kim

op 13 Jan 2021

Wauw Ellen, wat een heerlijk Verhaal. Wat ik me voorneem in 2021 is tijd nemen voor mEzElf. Echte tijd! En in die tijd aandachtig jouw blogs Ook leZen & Ook nadenken wat ik tof vind en blij van word.

Ellen
Door

Ellen

op 17 Jan 2021

Klinkt heel fijn kim :-) Echte tijd...benieuwd wat het je gaat geven..keep me posted 🤗

Reactie plaatsen

Geen verhaal missen de komende tijd?

Laat het me weten, dan geef ik je een seintje als er iets nieuws voor je klaar staat.

Your information is safe with us